Lekcje informatyki w szkole podstawowej były kiedyś ciekawsze niż są teraz. Z racji tego, że dwadzieścia lat temu komputery dopiero zaczęły pojawiać się na rynku i nie każdy miał do nich dostęp, dzieci z utęsknieniem czekały na godzinę lekcyjną z nieznanym sprzętem. Informatyk to był ktoś, nauczyciel był podziwiany i wszyscy mu zazdrościli, że pracuje z takimi maszynami. Dzieci uczyły się rysować w Paintcie. Jest to zwykły program do rysowania prostych rzeczy, są tam kolory, różne narzędzia do pisania, spraye i pędzle. Można wycinać i wklejać obrazki, rysować kształty i je kolorować, ogólnie dla takiego dzieciaka to było coś. Czasami nauczyciel pozwalał wydrukować rysunek, który dziecko mogło zanieść do domu i pokazać rodzicom, którzy z komputerami nie mieli jeszcze do czynienia. Można było też grać w proste gierki. Na przykład taki saper, trzeba było określić, w którym dokładnie miejscu jest mina, jeśli nam się nie udało wykombinować jej pozycji to musieliśmy zaczynać grę od nowa. Nieco później były skoki narciarskie, super zabawa, grafika naprawdę słabej jakości, ale grali w to wszyscy, dziewczyny i chłopcy. Z trudniejszych rzeczy był bios, to taki rodzaj środowiska systemowego, dzisiaj właściwie już jest nieużywany. Uczniowie tworzyli za pomocą komend nowe pliki lub ścieżki. Dowiadywali się jak zaktualizować bios oraz jak się w nim poruszać. Dzisiaj dzieciaki poznają głównie działanie podstawowych narzędzi Microsoftu. Uczą się korzystania z dokumentu Word oraz Excel. Robią prezentacje na podstawie materiałów znalezionych w Internecie. Teraz już każde dziecko ma w domu komputer, więc lekcje informatyki są raczej nudne i trudne. Excel jest programem wymagającym, trzeba znać podstawowe funkcje i być dobrym z matematyki. Surfowanie po Internecie straciło swój urok, bo Internet mamy w telefonach i właściwie cały czas siedzimy w sieci. Dzieci uczą się też budowy komputera i nawet piszą z tego sprawdziany. O graniu na zajęciach nie ma już mowy, grać można sobie przecież w domu. Informatyk to nauczyciel jak każdy inny.
